با عرض سلام سؤالی دارم . ممنون می شوم پاسخم را بدهید. می خواهم طریقه توبه کردن را از منظر شما بدانم. راه بهتر دعا کردن را لطفآ بگویید. با تشکر
سلام علیکم به نظر می رسد، روش مؤثر توبه و دعا گریه منظم است. باید به طور منظم هر نیمه شب یا هر روز صبح به یاد خدا و قیامت گریه کرد تا دعا به حد استجابت برسد و توبه پایدار شود. تا زمانی که مزه ارتباط به خدا در وجود ما احساس نشود، دعا و توبه ما مؤثر نخواهد بود. احساس مزه ارتباط با خدا هم از طریق گریه به یاد خدا و قیامت است. برای این که زمینه گریه برای ما فراهم بشود، می توان کارهایی نظیر آنچه را در ذیل می آید، متناسب با حال خود انجام داد: 1. گوش کردن نوحه های سوزناک مثل برخی از نوحه های مرحوم ذاکر و آقای علیمی 2. زمزمه کردن برخی از اشعار و ادعیه مناسب حال به صورت غنه ای؛ یعنی به گونه ای که صدا در سر و سینه بپیچد. 3. شرکت در مجلس روضه و مرثیه روضه خوانان و مداحان اهل حال مثل شیخ انصاریان و حجت الاسلام احدی 4. عیادت بیماران و زیارت اهل قبور و حضور در حرم های ائمه و امام زادگان و رسیدگی به بینوایان و ایتام و پیران و دستگیران 5. مطالعه کتب اخلاقی و عرفانی مثل معراج السعاده نراقی و گناهان کبیره دستغیب و سرگذشت نامه های عرفا 6. دائم الوضو و دائم الذکر بودن و نماز اول وقت و نوافل به خصوص نافله شب را به جا آوردن 7. شرکت در اعتکاف و روزه داشتن. ما تا حال مناسب گریه پیدا نکنیم، توفیق توبه و دعای مؤثر پیدا نخواهیم کرد. آن زمان است که می توانیم به بیان گهربار امام علی در زمینه استغفار عمل کنیم؛ چنان که آورده اند: کسی در حضور امام علی(ع) گفت: استغفر الله. آن حضرت فرمود: ثکلتک أمک أتدری ما الاستغفار؟ الاستغفار درجة العلیین و هو اسم واقع على ستة معان: أولها الندم على ما مضى و الثانی العزم على ترک العود إلیه أبدا و الثالث أن تؤدی إلى المخلوقین حقوقهم حتى تلقى الله أملس لیس علیک تبعة و الرابع أن تعمد إلى کل فریضة علیک ضیعتها فتؤدی حقها و الخامس أن تعمد إلى اللحم الذی نبت على السحت فتذیبه بالأحزان حتى تلصق الجلد بالعظم و ینشأ بینهما لحم جدید و السادس أن تذیق الجسم ألم الطاعة کما أذقته حلاوة المعصیة فعند ذلک تقول أستغفر الله (نهج البلاغة - خطب الإمام علی (ع) - ج 4 - ص 97 - 98) مادرت بر مرگت اشک بریزد! استغفار مقام والایی دارد. زمانی بگو «استغفر الله» که این شش کار را انجام داده باشی: 1. پشیمانی از گناهانی که انجام شده. 2. تصمیم به برنگشتن به آن گناهان برای همیشه. 3. ادای حقوق مردم و بریء الذّمه شدن. 4. جبران هر واجب ترک شده. 5. آب کردن گوشت هایی که از راه حرام در بدن روییده با اندوه ها تا این که پوست به استخوان بچسبد و گوشت جدیدی بروید. 6. چشاندن درد طاعت به بدن؛ چنان که شیرینی معصیت را چشیده است. انجام این کارها عشق می خواهد. تا عشق به خدا پیدا نشده باشد، روی آوری به این کارها میسور نیست. باید جرقه مشعل عشق در دل زده شود و شعله عشق در دل بر افروخته گردد. آنگاه است که دشواری های توبه به هیچ انگاشته می شود. جرقه مشعل عشق هم با لرزیدن دل و ریختن اشک حاصل می شود. لینک های مرتبط: گریه اوج عاشقی ؛ قطره های اشک جرعه های عشق ؛ به سوی معشوق؛ طریق عاشقی در نماز؛ آرامش در عشق الهی؛ چگونه عاشقی کنیم؟ ؛ معنویت، یعنی عاشق شدن؛ عاشق دنبال کشف و کرامت نیست.؛ فلسفه عشق به اهل بیت(ع)؛ عشق به امام حسین عشق به خداست.؛ عاشقی راز شفاعت؛ عاشقی امام حسین؛ فاطمه عشق خدا بود |
نويسنده: قلبی خواهان عشق |
(جمعه 89 آذر 5 ساعت 6:37 عصر) |
اینجا سرای قلبی خواهان عشق الهی است. او میخواهد به گرد خانه عشق الهی طواف کند. از گناه و ستیزهجویی بپرهیزد و عطر محبت و مدارا و وحدت و اخلاص بیافشاند: «فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِی الْحَجِّ»(بقره،197). هدف او این است که خود و خلق خدا را به عشق الهی سوق دهد؛ چرا که دین چیزی جز عشق الهی نیست: «هَلِ الدِّینُ إلَّا الْحُبُّ؛ آیا دین جز عشق الهی است؟». تمام اعمالی که ما انجام میدهیم برای نیل به قرب و وصال الهی است. به پیامبر اسلام(ص) نیز فرمان داده شده است که مزدی جز این را از خلق بر رسالتش نخواهد: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى»(شوری،23). او میکوشد، به دین با عینک محبت، مدارا، اخلاق، عرفان و وحدت شیعه و سنی بنگرد و از همه آموزههای دینی تفسیری عاشقانه و عارفانه به دست بدهد. عشق و عرفانی که آبشخوری جز آیات و روایات ندارد. ان شاء الله |
شمار بازدیدها |
امروز:
12 بازدید
|
معرفی |
|
|
دسته بندی مطالب |
لینک های وبلاگ ها |